/گزارش - نیویورک تایمز/
آیا افغانستان، ویتنام اوباما خواهد شد؟

مطمئنا برخی مقایسه‌های تاریخی بیش از حد ساده‌انگارانه و به طرز مهلکی ناقص و معیوب هستند، زیرا هر رییس جمهوری در راه و روش خود متمایز است؛ اما الگویی که در آن یک رییس جمهور می‌خواهد آمریکا را در داخل اصلاح کند و یک جنگ رو به شکست را در خارج پیش ببرد، چیزی است که دولت اوباما را در تلاش برای نجات افغانستان و تصویب یک برنامه داخلی آزار می‌دهد." به گزارش تحلیلی روزنامه‌ی نیویورک تایمز در گزارشی با عنوان "آیا افغانستان، ویتنام اوباما خواهد شد؟" ضمن انتشار مطلب فوق آورده است: باراک اوباما در تابستان نامطلوب امسال و در شرایطی که روزهای هیجان‌انگیز آغازین راه را برای مبارزه‌ی طاقت‌فرسا برای اهداف فریبنده باز کرده است،‌ به آینده‌ای نامشخص نه تنها برای برنامه قانونگذاری‌اش بلکه برای جنگ در افغانستان می‌نگرد. این روزنامه نوشته است: انتخابات روز پنجشنبه در افغانستان درست در زمانی که مناظره بر سر خدمات درمانی در واشنگتن بالا گرفته برگزار شد و باعث شد که دوران پرزیدنت جانسون که به طور همزمان برای ساخت یک جامعه بزرگ در آمریکا و جنگ در ویتنام تلاش می‌کرد، در ذهن تداعی شود. دیوید مک کندی مورخ دانشگاه استنفورد، می‌گوید " این مقایسه لیندون جانسون، شرایط را بسیار عمیق نشان می‌دهد. اوباما باید از این که افغانستان روی ریاست جمهوری‌اش سایه بیاندازد جلوگیری کند، زیرا ویتنام روی ریاست جمهوری ‌آقای جانسون تاثیر گذاشت. او لازم است که نگران نتیجه این تداخل و سیاست باشد و این که چطور می‌تواند به هر کار دیگرش لطمه بزند".

نیویورک تایمز در بخش دیگری از این گزارش نوشته است: اوباما اخیرا در یک ضیافت شام غیر رسمی گفت که افغانستان هنوز می‌تواند ریاست جمهوری وی را از مسیر خود منحرف کند. اگر چه کندی نیز گفت نمی‌تواند درباره‌ی این صحبت غیر رسمی اظهار نظر کند، ولی دیگران حاضر در ضیافت شام گفتند که اوباما باید به خطری شبیه به آن چه که لیندون باینس جانسون را تهدید می‌کرد، اذعان دارد. یکی از این افراد که خواست نامش فاش نشود، گفت: او (اوباما) گفت که یک مشکل دارد. این چیزی نیست که او بتواند به آن پشت کند و از آن بگریزد. اما این مساله‌ای است که او می‌داند می‌تواند خطری برای دولتش باشد.

در ادامه این گزارش می‌خوانیم: رابرت کارو، شخص دیگری که در ضیافت شام حضور داشت، بدون نقل قول از آنچه که اوباما گفت، اظهار داشت "مشخص است که اوباما این سابقه را می‌داند. ‌هر رییس جمهوری که از تاریخ می‌داند باید از آنچه که در جنگ دیگر برای منحرف کردن برنامه‌های داخلی بزرگ رخ داد آگاه باشد و به نظر می‌رسد که پرزیدنت اوباما فهم عمیقی از تاریخ دارد". البته افغانستان دقیقا مثل ویتنام نیست. آمریکا در آن زمان در بیشترین حالت 500 هزار سرباز در ویتنام داشت، در حالی که اکنون حدود 68 هزار سرباز برای افغانستان در نظر گرفته شده و اکثر آنهایی که در دهه 1960 می‌جنگیدند، مشمول خدمت بودند ولی اکنون سربازان داوطلب هستند. بنابراین جنگ ویتنام در آن زمان عمیق‌تر به جامعه آمریکا نفوذ کرد؛ اما به نظر می‌رسد سیاست‌های این دو مقایسه‌هایی را برمی‌انگیزد.

نیویورک تایمز می‌افزاید: به عقیده پرزیدنت جانسون، وی چاره‌ای نداشت جز این که در ویتنام برای کنترل کمونیسم بجنگد و اوباما نیز هفته گذشته در جمع کهنه سربازان جنگ‌های خارجی، افغانستان را خاک‌ریز تروریسم بین‌المللی معرفی کرد و گفت "افغانستان یک جنگ انتخابی نیست بلکه یک جنگ ضروری است. آنهایی که در 11 سپتامبر به آمریکا حمله کردند، در حال طرح ریزی انجام مجدد این حملات هستند. اگر طالبان کنترل نشود یک پناهگاه بزرگ‌تر برای القاعده برای طرح‌ریزی کشتار آمریکایی‌های بیشتر است".

این روزنامه ادامه می‌دهد: اما در حالی که زمانی بسیاری از آمریکایی‌ها این نظر را داشتند، نتایج نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که این نظر پس از حدود هشت سال جنگ در حال فراموش شدن است. نتایج نظرسنجی روزنامه نیویورک تایمز و شبکه ‌CBS نشان داد که تعداد آمریکایی‌هایی که معتقدند جنگ افغانستان ارزش نبرد را دارد، به زیر 50 درصد رسیده است و 75 درصد آمریکایی‌ها فکر می‌کنند که اوضاع در افغانستان برای افغانستان بد پیش می‌رود که در مقابل تنها 33 درصد فکر می‌کنند شرایط خوب است. همچنین ناامیدی در سطح کشور به طور روز افزون در واشنگتن نمود پیدا می‌کند؛ جایی که لیبرال‌های کنگره در حال صحبت علنی‌تر علیه جنگ افغانستان هستند و روزنامه‌ها پر از ستون‌های بیشتر است که دخالت آمریکا در افغانستان را زیر سوال می‌برند. تیتر روی جلد این شماره نشریه اکونومیست این بود "افغانستان: تهدید روز افزون شکست".

در بخش دیگری از این گزارش می‌خوانیم: ریچارد ان هاس، مقام سابق دولت بوش که به منتقد وی مبدل شد، هفته گذشته در نیویورک تایمز نوشت که آنچه وی روزی جنگ ضروری می‌دانست، به یک جنگ اختیاری بدل شده است. اگر چه وی هنوز از این امر حمایت می‌کند ولی اکنون گزینه‌های جایگزین برای حضور نظامی گسترده در آن جا وجود دارد که نظیر حملات هواپیماهای بدون سرنشین علیه مظنونین تروریستی، کمک‌های بیشتر به توسعه و ارتقاء آموزش سربازان و پلیس افغانستان است.

نیویورک تایمز در ادامه با اشاره به استراتژی جدید اوباما در افغانستان نوشته است: باراک اوباما یک استراتژی جدید برای متحول کردن افغانستان ارائه کرد و 21 هزار سرباز بیشتر به افغانستان اعزام و یک فرمانده جدید برای آنها منصوب کرد و متعهد شد که به ساخت و سازهای غیرنظامی بیشتر کمک کند، از غیرنظامیان حفاظت بیشتری به عمل آورد و نیروهای امنیتی افغان را تقویت کند. این یک استراتژی است که افرادی که در مورد افغانستان مطالعه می‌کنند معتقدند می‌تواند باعث تغییر شد؛ اما حتی آنهایی که با این استراتژی موافق هستند، نگرانند که زمان در داخل آمریکا رو به اتمام است به ویژه که این استراتژی سریعا نتیجه ندهد. تصور موفقیت در افغانستان آنقدر سخت شده که ریچارد هالبروک، نماینده ویژه اوباما در افغانستان این ماه در توصیف موفقیت گفت "ما آن را زمانی خواهیم فهمید که آن را ببینیم". عواقب شکست در افغانستان فراتر از خود این کشور خواهد بود. در کنار افغانستان، پاکستان ناآرام قرار دارد که به سلاح هسته‌یی مسلح است و هم اکنون با عناصر ضد آمریکایی افراطی درگیر است.

نیویورک تایمز می‌افزاید: رونالد نیومن سفیر سابق آمریکا در افغانستان و رییس کنونی آکادمی آمریکایی دیپلماسی، گفته است "ممکن است با نبود حمایت عمومی مواجه شویم. خطر فوری این است که ما برای آمریکایی‌ها توضیح نمی‌دهیم که برای رخ دادن امور چقدر زمان لازم است. من شخصا با این سوال مواجه شدم که آیا این استراتژی جدید شرایط را متحول می‌کند؟ آیا افزایش نیروها کارآمد است؟‌". صرف نظر از این که چقدر زمان باقی مانده دیگران چندان به ایجاد تغییر با این استراتژی جدید مطمئن نیستند.

در بخش پایانی گزارش نیویورک تایمز آمده است: مهم نیست که نهایتا چه کسی پیروز انتخابات ریاست جمهوری افغانستان اعلام می‌شود، زیرا دولت افغانستان آن چنان گرفتار فساد مالی و ناکارآمدی است که در میان مردم افغانستان مشروعیت اندکی دارد. درست همان مشکلی که آ‌مریکا با دولت متوالی ویتنام جنوبی داشت. سرهنگ داگلاس الیوانت، افسر بازنشسته ارتش که به عنوان پرسنل شورای امنیت ملی در مورد عراق ابتدا برای جورج بوش و سپس برای اوباما کار کرد، گفت "کار در افغانستان بسیار دشوارتر خواهد بود. این کشور هیچ یک از زیر ساخت‌ها و منابع آموزشی و طبیعی عراق را ندارد و رهبری سیاسی آن نیز همانند عراق در اهداف با رهبری آمریکا متحد نیست. ما در جایی هستیم که گزینه‌های خوبی در اختیار نداریم و این چیزی است که همه با آ‌ن مشکل دارند. افغانستان یک پروژه 10 ساله است که من مطمئنم ما سرمایه سیاسی و مالی برای انجام آن را در اختیار نداریم. همچنین هزینه‌ی خروج از افغانستان نیز به همان میزان بالا است".



نظر

لینک ثابت - نوشته شده توسط Abolfazl sedghi در دوشنبه 88 شهریور 2 ساعت ساعت 5:28 عصر